Documento: «Ηρεμία» πριν την καταιγίδα;

Μετά την ολομέτωπη επίθεση του εκδότη Κώστα Βαξεβάνη μία φαινομενική «ηρεμία» επικρατεί στην εφημερίδα Documento. Θυμίζουμε ότι η εργοδοτική επίθεση ξεκίνησε στα τέλη Σεπτεμβρίου και είχε σαν αποτέλεσμα την απόλυση τεσσάρων εργαζομένων, την παραίτηση άλλων έξι, την προσπάθεια χειραγώγησης των συνελεύσεων εργαζομένων, καθώς και της δημιουργίας κλίματος τρομοκρατίας, φόβου και ανασφάλειας. Και λέμε φαινομενική, καθώς τα ζητήματα που τέθηκαν παραμένουν εξόχως παρόντα.

Καταρχάς, ο κ. Βαξεβάνης υποστήριξε την επίθεσή του στους εργαζόμενους επικαλούμενος την περικοπή/απόσυρση των διαφημίσεων από το Documento (μετά από φερόμενη εντολή/προτροπή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες). Χωρίς να υποστηρίξει με απτά επιχειρήματα αυτόν τον ισχυρισμό – όπως άλλωστε κατήγγειλε και συνάδελφος ο οποίος είδε την πόρτα της εξόδου – προέβη στις απολύσεις και εξώθησε συναδέλφους σε παραιτήσεις. 

Ωστόσο, τρεις εβδομάδες μετά, οι διαφημίσεις επανήλθαν στις σελίδες της εφημερίδας, χωρίς καμία και πάλι εξήγηση.  Μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως ο κ. Μητσοτάκης και η νεοφιλελεύθερη κυβέρνησή του συγκινήθηκαν από τις απολύσεις στην επιχείρηση του Βαξεβάνη και έδωσαν εντολή για επαναφορά των διαφημίσεων. Μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι τρόμαξε ο πρωθυπουργός του «νόμου και της τάξης» από την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ ή τις φωνασκίες του Βαξεβάνη.

Μας φαινεται, αντίθετα, πολύ πιο πειστική μία εξήγηση πως ο συγκεκριμένος αριστερός εκδότης «έκανε την κρίση ευκαιρία» και χρησιμοποίησε το διαφημιστικό εμπάργκο (που έρχεται και φέυγει κατά το δοκούν) ως πρόσχημα για απολύσεις, εξαναγκασμό σε παραιτήσεις και κατά συνέπεια αύξηση των κερδών του δείχνοντας «την κακιά κυβέρνηση που μας έκοψε τις διαφημίσεις». Και, φυσικά, επεδίωξε οι εναπομείναντες εργαζόμενοι να είναι πειθήνιοι στις βουλήσεις του και με το στόμα κλειστό μέσα σε ένα περιβάλλον εργασιακής εντατικοποίησης και ανασφάλειας όπου ο καθείς είναι αναλώσιμος. 

Ο Κώστας Βαξεβάνης δεν παρουσιάστηκε ποτέ στην ΕΣΗΕΑ για να δώσει εξηγήσεις για τις αδικαιολόγητες και εκδικητικές απολύσεις που πραγματοποίησε. Δημοσιοποίησε μόνο στην ιστοσελίδα της εφημερίδας μία επιστολή στην οποία αναφέρει: «Πήρα τη δύσκολη απόφαση να σταματήσω τη συνεργασία με τέσσερεις δημοσιογράφους με βάση τις προτεραιότητες που δίνει η εφημερίδα, την αναδιάρθρωση των τμημάτων και τη μορφή που θα πάρει με βάση τις νέες συνθήκες». Δεν απάντησε όμως στις δημόσιες καταγγελίες των απολυμένων συναδέλφων για  τα ρουφιανιλίκια, τις εκδικητικές κινήσεις, τη συνδικαλιστική φίμωση της γενικής συνέλευσης εργαζομένων, την απαξίωση των απολυμένων και του συνδικαλιστικού εκπροσώπου. 

Γράφει επίσης ο Κώστας Βαξεβάνης: «Η βασική σχέση των εργαζόμενων με την εφημερίδα είναι η πρόσληψη. Πάνω από 98% όσων ασχολούνται με το Documento είναι στο μισθολόγιο της εφημερίδας». Και όμως, προκειμένου να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και να  καλύψει πρόχειρα τα τεράστια κενά που έχουν αφήσει οι απολύσεις στην εφημερίδα, τον τελευταίο μήνα έχει προχωρήσει «προσλήψεις» με μπλοκάκι. Η εύκολη λύση για όλα τα αφεντικά του κλάδου, προκειμένου να γλιτώνουν δώρα, αποζημιώσεις και εισφορές και να φτιάχνουν ένα αναλώσιμο και υποταγμένο εργατικό δυναμικό. Δεν απάντησε επίσης ποτέ στο αίτημα για επαναπρόσληψη των απολυμένων συναδέλφων το οποίο τέθηκε τόσο από την ΕΣΗΕΑ, όσο και από την απόφαση της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων στο Documento.

Εργοδοτικοί, ρουφιάνοι και τσιράκια

Αρωγοί, δυστυχώς, σε αυτή την εργοδοτική επίθεση στάθηκαν και κάποιοι «συνάδελφοι». Οπως είχαμε γράψει και την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με τον συγκεκριμένο εργοδότη, τον Δεκέμβριο του 2016, μετά την τότε καταγγελία συναδέλφου, «θα παρακολουθούμε στενά τα έργα και τις ημέρες των αφεντικών και εργοδοτικών της εφημερίδας Documento».

Είναι οι ίδιοι καλοθελητές που εμφανίζονται σε κάθε «μαγαζί» όταν υπάρχει ένας εργατικός αγώνας, μία εργατική διεκδίκηση. Με τα ίδια πάντα επιχειρήματα περί του «κακόμοιρου» εργοδότη που «αναγκάζεται» να κάνει αυτό που δεν θέλει. Με προσπάθειες να αποπροσανατολίζεται η κουβέντα από την ουσία, να απομονώνονται οι συνάδελφοι που αντιδρούν, να καλούνται οι εργαζόμενοι να βάλουν πλάτη για να «σωθεί» το μαγαζί. Τη μία θα φταίει η οικονομική κρίση, την άλλη η κακόβουλη κυβέρνηση, την τρίτη τα μνημόνια και την τέταρτη οι αμερικάνοι. Ποτέ, όμως, δεν θα φταίει ο εργοδότης ο οποίος απολύει, τραμπουκίζει και εξωθεί σε παραιτήσεις. Η εμπειρία έχει δείξει ότι κανένα δημοσιογραφικό μαγαζί δεν σώθηκε ποτέ επειδή έγιναν μερικές απολύσεις. Επιπλέον, σε μαγαζιά που οι εργαζόμενοι έδειξαν απόλυτη υποδούλωση και υποταγή στα αφεντικά τους (βλ. Mega, Ελευθεροτυπία) το αποτέλεσμα ήταν να βουλιάξουν μαζί τους σαν «οικογένεια» και τελικά να βρεθούν στην ανεργία.

Ο εργοδότης προφανώς έχει υποσχεθεί σε αυτούς τους εθελόδουλους συναδέλφους να μην ανησυχούν, ότι αυτοί θα ευνοηθούν, θα σωθούν, δεν θα απολυθούν. Κάποιους από αυτούς μάλιστα τους επιβράβευσε και τους έδωσε θέσεις ευθύνης. Γίνονται έτσι συμμέτοχοι και συνένοχοι στο διαίρει και βασίλευε, σε έναν «ενδοταξικό κανιβαλισμό» που στρέφεται κατά συναδέλφων, ταυτίζοντας τα συμφέροντα εργαζομένων και εργοδότη. Οι εργαζόμενοι όμως είναι σημαντικό να αντιληφθούν ότι αυτό το αφήγημα δεν ωφέλησε ποτέ τα δικά τους συμφέροντα. Ότι η ταύτιση με τη γραμμή και την κατεύθυνση της εφημερίδας δεν θα τους εξασφαλίσει ούτε καλύτερα μεροκάματα ούτε καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αυτό που πρέπει να προτάξουν είναι η συναδελφική αλληλεγγύη, η οργάνωση της δράσης τους και η θωράκιση των σχέσεων με τους συναδέλφους τους.

Οι εργοδοτικοί «συνάδελφοι» αφού εμφανίστηκαν στις συνελεύσεις εργαζομένων για να μεταφέρουν αυτούσια τα εργοδοτικά επιχειρήματα, αφού στην συνέλευση με παρούσα την ΕΣΗΕΑ αντί να μιλήσουν για τις απολύσεις και τις παραιτήσεις το μόνο που είχαν να ζητήσουν ήταν μια ανακοίνωση για το αφεντικό τους που «χτυπιέται», πήραν στη συνέχεια σβάρνα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επιτεθούν ακόμα και στους απολυμένους, ξεχνώντας για άλλη μία φορά (σκόπιμα προφανώς) ότι είναι εργαζόμενοι και όχι συνέταιροι της επιχείρησης.

H αλληλεγγύη φέρνει ταραχή στα αφεντικά

Συνοδοιπόρους είχαν και άλλους καλοθελητές προερχόμενους -και- από το πρώην κυβερνών αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. «Συναδέλφους» που ταυτίστηκαν με τα αφεντικά τους και στον αγώνα Κόκκινου-Αυγής όταν έγιναν απολύσεις και υπήρξαν καθυστερήσεις μισθών. Αριστερούς που δεν δίστασαν παλαιότερα να κατονομάσουν στέκια αναρχικών ως δήθεν υπαίτια για επίθεση στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Πετραλώνων.

Κήνσορες του φεμινισμού που έπιασαν στο στόμα τους ακόμα και τα παιδιά σιδηροδέσμιων ανταρτών/ισσών πόλης. Ακόμα και υποστηρικτές από μπατσοσυντάκτη γνωστής ιστοσελίδας-φερέφωνο της ΕΛ.ΑΣ- βρήκε ο Βαξεβάνης.

Επιπλέον, αφεντικό, εργοδοτικοί και καλοθελητές (όπως διευθυντάδες της Αυγής) ενοχλήθηκαν, λέει, από την ανακοίνωση αλληλεγγύης εργαζομένων του Κόκκινου προς τους συναδέλφους τους στο Documento. Είναι γνωστό πως η ταξική αλληλεγγύη τρομάζει, είναι γνωστό πως τα αφεντικά και τα σκυλιά τους κάνουν τα πάντα για να τη σπάσουν και γι’ αυτό ωρύονται οι συγκεκριμένοι για την ανακοίνωση.

Τίποτε δεν διασφαλίζει πως οι επόμενες ημέρες και μήνες θα κυλήσουν ομαλά για τους εργαζόμενους, ότι δεν θα υπάρξει νέο κύμα απολύσεων, νέο κύμα τρομοκρατίας, νέα τεχνητή κρίση «υπαίτια» για τα παραπάνω. Η εντατικοποίηση της δουλειάς λόγω της μετακύλυσης του φόρτου εργασίας των απολυμένων/παραιτηθέντων στους εναπομείναντες κάνει ακόμα πιο δυσχερείς τις συνθήκες.

Από την πλευρά μας, δηλώνουμε πως τασσόμαστε αταλάντευτα υπέρ των συναδέλφων μας που δέχονται την επίθεση.

Να σπάσει το κλίμα τρομοκρατίας

Να ανακληθούν οι απολύσεις

Αντίσταση, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς.

Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών ΜΜΕ

Για την εκκένωση της κατάληψης Βανκούβερ, τα ΜΜΕ και την «ανομία»

Τα ξημερώματα του Σαββάτου, 2 Νοεμβρίου, αστυνομικές δυνάμεις με επικεφαλής πάνοπλα ΕΚΑΜ εισβάλλουν στην κατάληψη «Βανκούβερ», στη συμβολή των οδών Μαυροματαίων και Δεριγνύ, και την εκκενώνουν, ενώ συνέλαβαν και τέσσερα άτομα που βρίσκονταν εντός της.

Τα ΜΜΕ υποδέχονται με τυμπανοκρουσίες την εκκένωση, προβάλλοντας διαρκώς πλάνα από κάποια κράνη και παλούκια και τα οχυρωματικά έργα για την υπεράσπιση της κατάληψης από φασίστες και μπάτσους.

Κανένα δελτίο ή άρθρο δεν ανέφερε ότι η εκκένωση έγινε χωρίς την εμφανή παρουσία εισαγγελέα.

Κανένα δελτίο ή άρθρο δεν ανέφερε ότι δεν επετράπη στα μέλη της κατάληψης να είναι παρόντα στην αστυνομική έρευνα εντός του κτιρίου.

Κανένα δελτίο ή άρθρο δεν μίλησε για τον Δήμο Αθηνών που μετετράπη οικειοθελώς σε εργολάβο της αστυνομίας για να μπαζώσει το κτίριο και να κλέψει με φορτηγό του τα πράγματα των συντροφισσών/ων.

Κανένα δελτίο ή άρθρο δεν μίλησε για την απαγωγή 2 σκύλων από τον Δήμο, την εγκληματική αδιαφορία που κόστισε τη ζωή σε μια γάτα, και στο μπάζωμα εντός του κτιρίου άλλων τριών γατιών.

Κανένα δελτίο ή άρθρο δεν έκανε λόγο για τον χορό των εκατομμυρίων γύρω από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και την μετατροπή των πανεπιστημίων σε επιχειρήσεις (στα €3.000.000 είχε κοστολογηθεί η ανακατασκευή του Βανκούβερ)

Φυσικά, κανένα ΜΜΕ δεν αναφέρθηκε στον πολύχρονο αγώνα της κατάληψης ενάντια στους φασίστες, τα επιχειρηματικά συμφέροντα και την κρατική καταστολή.

Αντίθετα όλα είχαν «αποκαλύψεις» για τους «μπαχαλάκηδες», τα άδεια μπουκάλια, τα 5-6 κράνη, και τη μικροποσότητα χασίς που βρέθηκε εντός του κτιρίου και την οποία οι καταληψίες αρνούνται πως είχαν στην κατοχή τους.

Ολα τα ΜΜΕ τα ενοχλεί γενικώς και αορίστως η «ανομία».

Αλήθεια «συνάδελφοι» του αστυνομικού ρεπορτάζ, μήπως οσμίζεστε κάποια ανομία π.χ. στην υπόθεση Noor1, η οποία αφορά γνωστό Ελληνα επιχειρηματία και διακίνηση πάνω από 2 τόνων ηρωίνης, καμιά δεκαριά μάρτυρες νεκρούς (9) και τον έναν εισαγγελέα μετά τον άλλον να μεταναστεύουν ή να δηλώνουν κώλυμα για την υπόθεση;

Μήπως π.χ. οι πηγές σας σάς έχουν πει κάτι για ένα ρεπορτάζ Ελβετών συναδέλφων για μια κάποια υπόθεση Novartis και την ανομία γύρω απ’ αυτήν;

Είναι σαφές -και δεν μας κάνει καμία εντύπωση- πως τα ΜΜΕ ευθυγραμμίζονται και συμβάλλουν στη κατασκευή της κοινωνικής συναίνεσης όσον αφορά την εφαρμογή του ιδεολογήματος της παρούσας κυβέρνησης για «νόμο και τάξη», για «πάταξη της ανομίας».

Μόνο που η «πάταξη της ανομίας» είναι επιλεκτική.

Τσιμουδιά δεν ακούγεται από τους «έγκριτους και βραβευμένους αστυνομικούς ρεπόρτερ» όταν αφορά γραβατωμένους επιχειρηματίες, όταν αφορά παππάδες βιαστές ανηλίκων, όταν αφορά πολιτικούς που δωροδοκούνται και το ομολογούν δημόσια, όταν αφορά ένα ολόκληρο σύστημα εκμετάλλευσης των μεταναστών, όταν αφορά φασιστικές επιθέσεις.

Εκεί τα ρεπορτάζ και οι αποκαλύψεις στερεύουν, για να θεριέψουν και πάλι όταν αφορά τον κόσμο του αγώνα, τους αντιφασίστες, τους αναρχικούς, τους καταληψίες, τους απεργούς, τους Ρομά, τους μετανάστες και κάθε καταπιεσμένη κοινωνική ομάδα.

Οι καταλήψεις ενοχλούν ακριβώς γι’ αυτό: γιατί στέκονται ενάντια στην εκμετάλλευση, τον φασισμό, τα οικονομικά συμφέροντα και τον φόβο της καταστολής.

Και γι’ αυτό, οι ιδέες αυτές δεν θα «εκκενωθούν» ποτέ!

Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών ΜΜΕ