Επί ενάμιση μήνα, από τα μέσα Σεπτεμβρίου, ο Σύλλογος Μεταφραστών
Επιμελητών Διορθωτών συγκέντρωσε και διένειμε είδη πρώτης ανάγκης για
πρόσφυγες και μετανάστες. Ήταν μια συμβολική, αλλά –όπως αποδείχτηκε–
πρακτικά όχι αμελητέα πρωτοβουλία αλληλεγγύης στα εκατομμύρια των
ανθρώπων που έχουν εκτοπιστεί από την κυνική γεωπολιτική του τρόμου, του
πολέμου και του αίματος, και την αντίστοιχα ανελέητη διαχείριση του
παγκόσμιου πληθυσμού των καταπιεζόμενων, με πολιτικές όπως η
«Ευρώπη-Φρούριο», οι φράχτες στα σύνορα των «πολιτισμένων» κρατών, η
τέλεια αδράνεια μπροστά στα πλοιάρια που βυθίζονται στο Αιγαίο και τη
Μεσόγειο, οδηγώντας στον θάνατο άντρες, γυναίκες, παιδιά. Στα γραφεία
του ΣΜΕΔ, συγκεντρώθηκαν τόνοι ολόκληροι τροφίμων, υγειονομικού υλικού
και ρουχισμού, από πλήθος κόσμου που έσπευσε να ανταποκριθεί γενναιόδωρα
στο κάλεσμά μας, όπως σπεύδει να ανταποκριθεί και στα καλέσματα άλλων
συλλογικοτήτων που προσπαθούν με αμιγώς δικά τους μέσα να κάνουν πράξη
την αλληλεγγύη. Ο Σύλλογος πραγματοποίησε ήδη πέντε διανομές, στην
Πλατεία Βικτωρίας, στον Ελαιώνα, στο Παλέ του Γαλατσίου και στην
Κατάληψη Στέγης Προσφύγων/Μεταναστών Νοταρά 26 –επιστρατεύτηκαν για τον σκοπό αυτό πάνω από 15 ασφυκτικά γεμάτα
αυτοκίνητα–, και συνεχίζει, μέχρι εξάντλησης του τεράστιου όγκου των
ειδών.
Πολύ σύντομα, ωστόσο, αντιληφθήκαμε ότι –για να το πούμε απλά και…
τεχνοκρατικά– το μέγεθος της προσφοράς, εντελώς παράδοξα, ξεπερνούσε
κατά πολύ το αντίστοιχο της ζήτησης. Αν και ο χειμώνας έμπαινε για τα
καλά, οι «επίσημες» δομές φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών στην
Αθήνα, ο Ελαιώνας και το Παλέ του Γαλατσίου, επαναλάμβαναν μονότονα ότι
οι ανάγκες είναι περιορισμένες, ότι ρούχα δεν χρειάζονται, «μόνο
συγκεκριμένα πράγματα», την ίδια στιγμή που έφταναν ασταμάτητα από τα
νησιά του Αιγαίου, τη Λέσβο και την Κω, μηνύματα για τις ατελείωτες
ανάγκες σε ρούχα και άλλα είδη για την αρχική περίθαλψη των προσφύγων
και των μεταναστών που καταφθάνουν κατά χιλιάδες, σε πολύ άσχημη
κατάσταση (για τις τρέχουσες ανάγκες στη Λέσβο, παραπέμπουμε στις
αυτοοργανωμένες δομές της Σκάλας Συκαμνιάς,
στο βόρειο τμήμα του νησιού). Σαν να μην έφτανε αυτό, ανακοινώθηκε
πρόσφατα ότι το Παλέ του Γαλατσίου παύει να λειτουργεί ως χώρος
φιλοξενίας (λόγω… αντιδράσεων, όπως μαθαίνουμε, του Δήμου και δημοτών
του Γαλατσίου) αφήνοντας στην Αθήνα μόνο τον Ελαιώνα και το γήπεδο χόκεϊ
του Ελληνικού (με τις περιορισμένες κλειστές εγκαταστάσεις) για τον
σκοπό αυτό. (Αναφορικά με τις τελευταίες κυβερνητικές εξαγγελίες, για τη
δημιουργία δύο προσφυγουπόλεων, ουσιαστικά, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη,
κατόπιν απαίτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παραπέμπουμε, αντί άλλου
σχολιασμού, στο
καλό σινεμά.)